Sessiz Bir Haykırış …
Sessiz Bir Haykırış …
En son ne zaman sessiz kaldın ?
Anlaşılmadığını anladığın bir anda mı,
Karşında seni anlayacak birinin olmadığını
FarkettiÄŸinde mi!
Sahi çok oldu mu senin de ;
Ä°çinde susmayan seslere raÄŸmen,
KonuÅŸursam felaketim olur deyip
Ä°çine attıkların…
***
Niye sessiz kaldın mesela !
Haklıyken haksızlık karşısında,
Giderken en sevdiklerinin ardından sadece
Bakakaldığında…
Nedir seni bu çaresizliÄŸe sürükleyen ?
DoÄŸru olduÄŸunu bildiÄŸin halde kaçtıkların mı,
Bir ömür boyu kendine bunu reva görmen mi !
Bu fedakarlığın neye ? Kime ?
***
Necip Fazıl’ın dediÄŸi gibi ;
‘’Hiç kendimize sorduk mu! Ben neyim bu hal neyin nesi?’’
Susmak,anlaşılmak,dinlemek belki de
En güzel cevap olur bazen; ama kandırmayalım
Birbirimizi.
Yoktur senin de etrafında, bu sükunetinden
Bir anlam çıkaran…
***
Susup bir köÅŸeye çekilerek,
Sessizce ağlayanlardan olmak ağır gelmiyor mu
Sana da artık.
Diline, kalbine vurduÄŸun kilidi açıp;
Kendini azad etme zamanın gelmedi mi !
Susma ! Haykır !
Sal yüreÄŸindeki esareti, sarıl son kalan umutlarına…
***
Üzerinde bir takı gibi taşıma bildiklerini,
Yük etme kendine.
Bu bir teslimiyet,bu bir vazgeçiÅŸ belki de,
Biliyorum.
Bir gün GüneÅŸ hiç doÄŸmamak üzere batacak;
Unutma !
Anıların dün olacak,
Kendini böyle aciz hatırlama…
ZOZAN AYDIN
