BEDENLERİMİZ ÖLÜYOR

BEDENLERİMİZ ÖLÜYOR

Renklerimizi almak istiyorlar.

Onların  yüzünden renksiz yaşıyoruz. Gri  odalarda  kırpık fısıltılarla konuşanların kendilerine  baktığımda soluk benizlerini görüyorduk . Seslerimizi işitirler diye duygularımız ve bakışlarımızla dinliyorduk.

Kapkara  gibiydi düşmanlarımız ve canavarlarımız . Toz toprak  gibiydi  soluk yüzleri hep hafızalarımızda kalacaklar .  Onlardan dolayı ağaçlarımız 'daki yapraklar kirlendi. Çimenlerimizi soldurarak biçtik. Dostlarım dinleyin bunlar   dev ölü sıçanlara benzeyen lüks arabalarını park ettiler sokaklarımıza ve evlerimizin önlerine . Dev ölü  sıçanların içinde yaşarken bizler . Okyanuslar gibi gri dağlar gördüm rüyamda, üstlerinde hiçbir evin ışığı yanmıyordu. Tabutlar vardı sadece yürürken konuşan ve sürekli birbirini gömen gri kumları vardı . Bunlarda duygu hiç yok dolayısıyla vicdan hiç yok. Bir ağaç kesebilirler ağaca biraz çaba, testere falan gerek. Eh işte az çok da zaman gerekli. Ağaç devrilir gider . Bir kuş, vurabilirler. Bir kuşu bir el ateş ederek ya da bir iki taş fırlatarak bir avuç tüy düşer toprağa. Bir öküzün ya da bir koyunun işini daha  kolay görürler ve  kasap önlüğüne 'de gerek duymadan çullanırlar hayvanların üzerine hemen oracıkta. Bir çocuğun, erkek ya da kız çocuğu ne gelir 'ki ellerinden  katillerimize ve düşmanlarımıza  karşı çaresizce bakışdırlar .

Diyeceksiniz ki ,gözü dönmüş 'se katilin ve düşmanın ya da orda kimse 'de  yoksa ortada .  Bir adam  koca bir adam ‘da bir kuş gibi avlaya bilir . Belki daha da kolay hatta bir ağaç, bir kuş, bir öküz, bir koyun , bir çocuk, bir adam yok oldular işte ardarda. Ama dostlarım, hepimiz örgütlü olsak birlik olsak  ne yapabilirler ’ki canavarlar . Onca bilime ve insanlığa  inanan insanların karşısında . İnançla özgürlüğüne söz vermiş  halkların karşında ne kadar güçleri olabilir ‘ki .  .

10/Eylül/2019 /Arşer Payiz)