AKIZIL KAN

 

KIZIL KAN

Daha sonra, kanlı ve

yorgun ellerini kaldırdı 

haydutların  

yüzlerini üstünü itinayla elleriyle dokunarak sıvazladı. Oda onların geldiği yoldan geliyordu ve oraya kanın akısına doğru yürüyordu . 

Dokundu duvarların  

kırmızı çizgili yüzüne.  

Çektiler iyide çektiler buraya diye de söylendi.  

Altın ve gümüşlerle  

doldurmak gerekiyor her yeri tıka basa diye de söylendi. 

Üç odayıda doldurun diye

bağırarak

kanların oluk oluk aktığı yöne doğru çizgilerin ötesine dek yürüyün diye de seslendi.  

Doldurmak kanla doldurmak gerekiyor her yeri altın ve gümüşlerle. 

Altının yansıması  gecelerin karanlığına çaldı ve yorgun boyunlar döndü.  

 Canların çarkı hiç durmamacasına  

toprağı pençeledi.

Köpükle dolu sevginin mücevherlerini uzun bir ipliğe çevirerek boyunlara geçirdiler can yüklü bedenleri hiçe sayarak.  

 

Tanrıların bile bıraktığı  

 eski antika paralarını teslim aldı kanı sıvazlayan eller.  

 Altın damlası demir parmaklıklarda bir yankı titredi . 

Yüceliklerden bir ses yükseldi, cevap verirken mesaj ve ses yankılandı.  

Altının çarkı dönmeye devam ediyordu.  

O zaman aç çakallar gibi toplandılar.  

Kan ve gözyaşını paylaştırdılar , o an anlayışları bu değildi hepsinin göz yaşları yalanla doluydu. 

Tanrı yine kederliydi her zaman olduğu gibi. Yine sarp yönünde bekliyorlardı her zamanki gibi.  

Kapıları her zamanki gibi açmadılar.  

Akbabalar tekrar tekrar her şeyi bölüştüler her zamanki gibi. 

Mücevherlerin en son kertesine dek baktılar.  

Dinsel firuzeleri ve  kana bulanmış yaratıklar.  

Gümüş dokunmuş elbiseleri içinde yaşamları dün olduğu gibi bu günde aynıydı saraylarıyla birlikte.  

Haydutların tırnakları  

her şeyi ölçüyordu  

 keşisen gülüşlerinin arasında.  

Haydutların arasında  

tanrı yine onları kederle dinliyordu ilk dinlediği gibi onları ilk yarattığı gibi. 

Yüreğimiz bir vazo gibiydi karşılarında.  

Kininin ve acının özü gibi.  

Bir sancıyla şekillenip dopdoluyduk.  

Cephelerimizi düşündük değerlerimizin yücesinde.  

Kendi çağımızda  

çan meleklerimizin

egemenliğinde bir ürperme oldu içimizde kendimizle yine. 

İçimizdeki olgunluğu hissettik ama özlemle.  

Umutsuz barış hasreti her dönemdeki gibi bir hüzündü yine. Tanrı tekrar düşündü.  

benden öte yabancılar, burdamı diye.

Tanrıya bu günkü gibi yine yabancıydık.

Tekrar her şey bir bilmece, her şey bıçaktı diye de seslendi yine. 

Her şey sessizlikti  

Yalnız kızıl çizgili canlar çırpınıyordu. 

Ölen dilsiz emeklerin  

sarı bağırlarını yutan canlardı.  

O zaman ölümle doğduk ölümle yaşayacağız kendi kendimizi yaratarak tanrılar ötesi yaşamda bizim olacak.  

Senin adın  bundan böyle ölüm olacak ölümü yaratan olacak. 

Tam hazırlandığımız sırada  

odun yığını ağırbaşlılıkla cevap verdi kan ve yine kan beni yaratan yine kan.  

Öyleyse bundan sonra benim adım ölüm olacak dedik. 

Artık, ölümün ne anlama geldiğini hesaba katmayarak yine kan dedi.

Boynumuza ip geçirmek için bir çelik kancayı uzun uzun uzatarak asmak için uğraşıyorlar ruhumuza girmek için

delirdiler.

 

 

  /Arşer Payız)

01/Ocak/2020